مصاحبه ی مجله ی ایده آل با امیر تتلو (1)

مجله زندگی ایده آل - حامد زندیان، اردشیر احمدی: چند نفر از آدم‌های دور و برتان ارزش این را دارند که با آنها «رفاقت» کنید، برادر خطاب‌شان کنید و با آنها بخندید؟ تعداد آدم‌های این شکلی که حتی برای گریه‌ها، درددل‌ها و غم‌های شما وقت داشته باشند به اندازه انگشتان یک دست هم نیست. شاید در زندگی بعضی آدم‌ها هم اصلا وجود نداشته باشند. اما کسانی که با امیرحسین مقصودلو رفاقت می‌کنند این فرصت را دارند تا یک «رفیق» پایه داشته باشند. تکه‌پاره‌ای از این انرژی مثبت و خوب نصیب کسانی می‌شود که با «تتلو» گپ بزنند و توی اتمسفر او قرار بگیرند. «تتلو» یک پسر خودمانی و خونگرم است که هرچه هست را پای دوستی و رفاقت به دست آورده و خیلی چیزها را پای آن از دست داده است.

این «رپ‌خوانی» هم حتما از یک دورهمی در رگ‌هایش دویده و بخشی از وجود او شده است. این رفیق ماجراجو و تجربه‌گرا هر روز دغدغه تازه‌ای پیدا می‌کند؛ از حضور در فوتبال و ارتقای سطح کیفی آن تا فعالیت در عرصه محیط زیست و گیاهخواری. البته خیلی‌ها هم هستند که این رفتارهای تتلو را دوست ندارند و تصور می‌کنند او برای جلب‌توجه سراغ این جور کارها می‌رود  اما فقط یک گفت‌وگوی چند دقیقه‌ای یا یک برخورد کوتاه می‌تواند همه تصورات اشتباه در مورد او را به یک باره از بین ببرد. «رفیق تتلو» همیشه ایده‌آل را دوست داشته اما بار اولی که او به ایده‌آل آمد فضا رسمی بود و نشد یا نتوانستیم خیلی چیزها را او بپرسیم ولی این بار فرصتی دست داد که مفصل حرف بزنیم، عکس بگیریم و ساعات خوشی را کنار هم سپری کنیم.